Όταν πεθαίνει κάποιος, οι κληρονόμοι του, κληρονομούν όχι μόνον το ενεργητικό της περιουσίας του (ακίνητα, καταθέσεις, μετοχές κλπ), αλλά και το παθητικό, ήτοι τα χρέη του.
Αν το παθητικό, είναι μεγαλύτερο από το ενεργητικό (που μπορεί να είναι και ..μηδενικό), λογικά οι κληρονόμοι αποποιούνται την κληρονομιά και ξενοιάζουν, ωστόσο υπάρχουν και περιπτώσεις, όπου δεν είναι ξεκάθαρη η σχέση περιουσίας και χρεών του μακαρίτη, διότι μπορεί να υπάρχουν άγνωστα ή "κρυφά" χρέη κλπ.
Στις περιπτώσεις αυτές, όπου κανείς αμφιταλαντεύεται εάν πρέπει να αποδεχτεί ή όχι μία κληρονομιά, ο Νόμος παρέχει και μία μέση οδό, μία εναλλακτική-χρυσή τομή, που ονομάζεται "αποδοχή με το ευεργέτημα της απογραφής" !
Το μεγάλο πλεονέκτημα αυτής της περίπτωσης, είναι πως ο κληρονόμος αποκτά την περιουσία του μακαρίτη, ωστόσο σε περίπτωση που αργότερα εμφανιστούν πιστωτές του και στραφούν εναντίον του, ο τελευταίος δηλ. ο κληρονόμος ευθύνεται μόνον έως το ύψος της αξίας της κληρονομιαίας περιουσίας και ΟΧΙ με την ατομική του περιουσία, όπως συμβαίνει στην άνευ όρων αποδοχή !!
Ενώ δηλαδή στην "κανονική" αποδοχή, κινδυνεύει
